Regal symbols in the Sangam Age: Multiple tracts.
Let us dissect more 2nd to 5th century poems
Monarchs that ruled different tracts were presumably the more powerful ones, owing to the generous combination of landscapes. Although, the mentions of such occurrences were likely only exaggerations, so more believably, Kings who ruled over the riverine tracts (Marutham) were known to be prosperous.
Puram 49: The one where the Kingdom sounds too Good to be true
பாடியவர்: பொய்கையார், பாடப்பட்டோன்: சேரமான் கோக்கோதை மார்பன், Poet: Poigayar, To whom it was sung: Cheraman KoKothai Marban, நாடன் என் கோ, ஊரன் என் கோ, பாடிமிழ் பனிக் கடல் சேர்ப்பன் என் கோ, My King is the lord of the Kurinji lands, My King is the lord of the Marutham fields, My King is one who unites the roaring, frigid ocean waves to their shores (Poet hints that Kothai also ruled over the seaside tracts) யாங்கனம் மொழிகோ, ஓங்கு வாள் கோதையை? Which of my mere words can define O King Kothai, wielder of the mighty sword? Who commands reverence புனவர் தட்டை புடைப்பின் அயலது. From the mountain dwellers who shake their rattles nearby. இறங்கு கதிர் அலமரு கழனியும் பிறங்கு நீர்ச் சேர்ப்பினும் புள் ஒருங்கு எழுமே. Over the fields where gentle winds bend golden grains, and across the vast confluence of abundant oceans, all birds fly in unison (under your reign). Note: These are not direct transliterations, although I wish I could leave them that way. When I study these poems, I try to infer what the poet hints at and include it into the translation, for Tamil ( like Chinese or Arabic) is a high-inference language (understood from context) unlike English, where information or opinions are obviously expressed. Maybe the vast histories and traditions of these languages lead them to place a lot of emphasis on the context of what is said, for what reason and what consequence it hopes to achieve.
Puram 58: The One with Devs: Divine Bros.
They be put’in the ‘pal’ in the ‘pallavas’ (im sorry)
புறநானூறு 58, பாடியவர்: காவிரிப்பூம்பட்டினத்துக் காரிக்கண்ணனார், பாடப்பட்டோர்: சோழன் குராப்பள்ளித் துஞ்சிய பெருந்திருமாவளவனும் பாண்டியன் வெள்ளியம்பலத்துத் துஞ்சிய பெருவழுதியும், PuruNānuru 58, Poet: KaviriyapPoomPattinam's (present day Dhanush Kodi) Kāri Kannanar To whom it was sung: PerunThiruMāvalan, one who silenced/defeated Chozhan Kurappalli, and Peruvazhuthi, who defeated VelliAmbalathu Pandiyan, (When they — PerunthiruMāvalan and Peruvazhuthi — were together) நீயே தண் புனல் காவிரிக் கிழவனை, இவனே, முழு முதல் தொலைந்த கோளி ஆலத்துக் கொழு நிழல் நெடுஞ்சினை வீழ் பொறுத்தாங்குத், தொல்லோர் மாய்ந்தெனத் துளங்கல் செல்லாது, நல்லிசை முதுகுடி நடுக்குஅறத் தழீஇ, இளையது ஆயினும் கிளை அரா எறியும் அரு நரை உருமின் பொருநரைப் பொறாஅச் You are indeed the Lord of the cool Kaveri waters, while He, Like a banyan tree (that fruits without flowering) that has lost its main trunk, and Bears the weight of its long branches to provide dense shade, Does not falter even after all his ancestors have passed, Upholding his ancient clan's great fame without buffer. Though he is young, he is like the rare silver lightning That strikes the serpents' nests, Displaying an intolerable demeanour towards his enemies. செரு மாண் பஞ்சவர் ஏறே, நீயே, அறந்துஞ்சு உறந்தைப் பொருநனை, இவனே, நெல்லும் நீரும் எல்லார்க்கும் எளியவென வரைய சாந்தமும் திரைய முத்தமும், இமிழ் குரல் முரசம் மூன்றுடன் ஆளும் தமிழ் கெழு கூடல் தண் கோல் வேந்தே, You, are the mighty bull in the lineage of the Great Five Pandyas known for their war wisdom, You are the sleepless justice guarding the city of Uranthai, While He, Who believes that grain and water should be accessible to all, He ensures his city possesses the mountains dense with sandalwood, And shores rolling with pearls, as commonplace. He commands the victorious sounds of his three royal drums, Under his just reign, he is the king of Koodal**, where Thamizh flourishes. பால் நிற உருவின் பனைக்கொடியோனும், நீல் நிற உருவின் நேமியோனும், என்று இரு பெருந்தெய்வமும் உடன் நின்றாஅங்கு, Balaraman, with his Palmyra banner, whose skin is as white as milk, And Thirumal, the dark-hued Lord who wields the discus, You both stand together, as if those two venerable lords were united.*** உருகெழு தோற்றமொடு உட்குவர விளங்கி, இந்நீர் ஆகலின் இனியவும் உளவோ? Your appearances are so striking and radiant, If you both will always appear as such, What other existing sight could be sweeter? இன்னும் கேண்மின்! நும் இசை வாழியவே! ஒருவீர் ஒருவீர்க்கு ஆற்றுதிர், இருவீரும் உடனிலை திரியீர் ஆயின், இமிழ் திரைப் பெளவம் உடுத்தஇப் பயங்கெழு மாநிலம் கையகப்படுவது பொய்யாகாதே, அதனால் நல்ல போலவும் நயவ போலவும், தொல்லோர் சென்ற நெறிய போலவும் Listen further as I enumerate! May your glory rise and endure! If you both unconditionally support one another, And never fail in your alliance towards each other, Then, it shall not be untrue that this prosperous land, Adorned with the roaring oceans and pearls, Will come under your control, as it should be, Therefore, just as it seems good and agreeable, And just as the ancestors followed the righteous path, [Continue to uphold your alliance and reign justly]. காதல் நெஞ்சின் நும் இடை புகற்கு அலமரும் ஏதில் மாக்கள் பொதுமொழி கொள்ளாது, இன்றே போல்க நும் புணர்ச்சி வென்று வென்று அடு களத்து உயர்க நும் வேலே, கொடுவரிக் கோள் மாக் குயின்ற சேண் விளங்கு தொடு பொறி நெடுநீர்க் கெண்டையொடு பொறித்த குடுமிய ஆக, பிறர் குன்று கெழு நாடே. Heed not the vulgar words/general talk of meddling strangers, Who attempt to force themselves between you, Disrupt the love that resides within your hearts. May your unity endure as it does today, Triumph after triumph, Let your spears soar high on the murderous battlefield, Adorned with the etched symbol of the fierce tiger, With its curved stripes, glaring from afar. In the lands of others, where mountains rise high, May the peaks be incised with the signs Of the tiger and the carp from the deep waters, Just as your ancestors followed the righteous path. *I am guessing that the poet could possibly be referring to modern day Pothigai mountain, which is also famous in Buddhism. *Ancient Pandya empires used pearls as their most sought after accessory, followed by gold. Ancient legends speak that the shores were always strewn with pearls in the Pandiyan lands. ** Koodal is modern day Madurai. ***In Hindu texts ‘Srimad Bhāgavatam’ (transl. “The Glorious Account of the Divine” or “The Beautiful story of the Supreme Lord”) and ‘Skanda-Maha-Purana,’ (Transl. "The Grand Epic of Skanda”), Balarama is described to appear with a palm tree banner: Lord Balarāma is referred to as 'tāla-dhvaja (तालध्वज)' or 'Palm-tree bannered.' Thus, it is commonly interpreted that the poet likely refer to these heroes.
Puram 377: The One Where the Poet Hits Jackpot
lucky guy lucky day
புறநானூறு 377, பாடியவர்: உலோச்சனார், பாடப்பட்டோன்: சோழன் இராசசூயம் வேட்ட பெருநற்கிள்ளி, திணை: பாடாண், துறை: வாழ்த்தியல் PuruNānuru 377, Poet: Ulōchanār, To whom it was sung: Chozhan Rāsasooyam Vētta Perunarkilli (His name is derived from a ritual he performs). பனி பழுனிய பல் யாமத்துப் பாறுதலை மயிர் நனைய, இனிது துஞ்சும் திருநகர் வரைப்பின், இனையல் அகற்ற என் கிணை தொடாக் குறுகி, Through the stretches of the night, as heavy dew settles, My matted hair drenched and disheveled, Near the walls of the prosperous city where people sleep peacefully, I approach with my kinai drum, seeking to dispel my poverty and sorrow. “அவி உணவினோர் புறங்காப்ப, 5 அற நெஞ்சத்தோன் வாழ நாள்” என்று, அதற்கொண்டு வரல் ஏத்திக், கரவு இல்லாக் கவி வண் கையான் வாழ்க எனப் பெயர் பெற்றோர் As the gods who consume sacrificial offerings protected me, I said, "May he whose heart is inclined toward righteousness live long," And hearing it, he welcomed me. Because he is generous without end, his hand ready to give, He cannot be compared to others for whom poets have wished long life, Nor can others be compared to him. பிறர்க்கு உவமம் தான் அல்லது, 10 தனக்கு உவமம் பிறர் இல் என அது நினைத்து மதி மழுகி, அங்கு நின்ற எற் காணூஉச் “சேய் நாட்டுச் செல் கிணைஞனை! நீ புரவலை எமக்கு” என்ன, 15 மலை பயந்த மணியும், கடறு பயந்த பொன்னும், கடல் பயந்த கதிர் முத்தமும், வேறுபட்ட உடையும், சேறுபட்ட தசும்பும், கனவில் கண்டாங்கு, வருந்தாது நிற்ப, நனவின் நல்கியோன் நசை சால் தோன்றல்; (this is such a good line, I am crying) Deep in thought of his majesty, bewildered by his incomparable nature, He said, seeing me stand there, "You, the kinai drummer who travels to distant lands, are under my protection." He gave me sapphires yielded by the mountains, Gold from the forests, and resplendent pearls from the sea, Along with various garments and vessels filled with liquor, As if seen in a dream, while I stood there free of sorrow. That noble lord, so very kind, gave me these gifts while I was wide awake. நாடு என மொழிவோர் “அவன் நாடு” என மொழிவோர்; வேந்து என மொழிவோர் “அவன் வேந்து” என மொழிவோர்; புகர் நுதல் அவிர் பொற் கோட்டு யானையர், கவர் பரிக் கச்சை நன்மான் வடி மணி வாங்கு உருள, 25 கொடி மிசை நல் தேர்க் குழுவினர், கதழ் இசை வன்கணினர் வாளின் வாழ்நர், ஆர்வமொடு ஈண்டிக், கடல் ஒலி கொண்ட தானை அடல் வெங்குருசில் மன்னிய நெடிதே. 30 Those who analyse and choose the best country declare his country as the finest, And those who evaluate kings, proclaim him as the greatest among rulers. May that lord, who desires battles, live long and stable With his army that roars like the ocean, passionately gathered together, Comprising men riding elephants with spotted foreheads and bright golden tusks, Horsemen on fine, rapid-trotting steeds adorned with cloth, Men on excellent chariots with lofty banners and curved, rolling wheels, Accompanied by the ringing of beautiful bells, And brave men who live by the sword, renowned for their swift fame.
Puram 386: The One Where Venus Takes a Backseat
புறநானூறு 386, பாடியவர்: கோவூர் கிழார், பாடப்பட்டோன்: சோழன் குளமுற்றத்துத் துஞ்சிய கிள்ளிவளவன், திணை: பாடாண், துறை: வாழ்த்தியல் Poet: Kōvūr Kizhār, To whom it was sung: Chozhan Kulamutrathu Thunjiya Killivalavan. நெடுநீர நிறை கயத்துப் படுமாரித் துளி போல, நெய் துள்ளிய வறை முகக்கவும், சூடு கிழித்து வாடு ஊன் மிசையவும், ஊன் கொண்ட வெண்மண்டை 5 ஆன் பயத்தான் முற்று அழிப்பவும், வெய்து உண்ட வியர்ப்பு அல்லது செய் தொழிலான் வியர்ப்பு அறியாமை ஈத்தோன் எந்தை, இசை தனது ஆக; Like raindrops falling on a vast, brimming lake, We partook in the fried delicacies dripping with ghee, And savored the roasted meat pierced through by skewers. Into white bowls already filled with meat, He had cow's milk poured to the point of overflowing. Other than the sweat from consuming this heated fare, We knew nothing of the toil-induced perspiration. Our generous lord bestowed these gifts, garnering renown. வயலே நெல்லின் வேலி நீடிய கரும்பின் 10 பாத்திப் பன்மலர்ப் பூத் ததும்பின்று புறவே புல் அருந்து பல் ஆயத்தான், வில் இருந்த வெங்குறும்பின்று; கடலே கால் தந்த கலன் எண்ணுவோர் கானல் புன்னைச் சினை அலைக்குந்து 15 His fields are adorned with myriad blossoming flowers, Thriving amidst the towering sugarcane that fences his rice paddies. In his meadows, where countless herds of cattle graze upon the grass, Fierce fortresses stand tall, manned by skilled bowmen. From his ocean, branches of mastwood drift into gardens, Where people gather to count the ships carried by the wind. கழியே சிறு வெள் உப்பின் கொள்ளை சாற்றி, பெருங்கல் நன்னாட்டு உமண் ஒலிக்குந்து, அன்ன நன் நாட்டுப் பொருநம் யாமே, பொராஅப் பொருநரேம்; His salt pans teem with merchants who venture to a splendid land Of lofty mountains, proclaiming the price of their fine, white-grained salt. Such is the magnificent country that we call our own, We, the "Fighters" by caste, though we do not engage in battle. குணதிசை நின்று குடமுதற் செலினும், 20 குடதிசை நின்று குணமுதற் செலினும் வடதிசை நின்று தென்வயின் செலினும், தென்திசை நின்று குறுகாது நீடினும், Let the Silver Planet/Venus rise in the east and traverse westward, Or ascend from the west and journey towards the east, Or emerge in the north and travel to the south, Or rise in the south and linger there, unmoving. யாண்டும் நிற்க வெள்ளி; யாம் வேண்டியது உணர்ந்தோன் தாள் வாழியவே. Let the Venus reside wherever it pleases, But may the endeavours of our lord, who understands our needs, flourish eternally.
Puram 395: The One Where the King be talkin 'Treat Yo Self’ too seriously
புறநானூறு 395, பாடியவர்: மதுரை நக்கீரர், பாடப்பட்டோன்: சோழநாட்டு பிடவூர்கிழார் மகன் பெருஞ்சாத்தன், திணை: பாடாண், துறை: கடை நிலை – பாடலின் சில பகுதிகள் கிடைக்கவில்லை PuraNānuru 395, Poet: Madurai Nakkeerar, To whom it was sung: Chozhanāttu Pidavūr Kizhārmakan Perunchāthan - SOME PARTS OF THIS POEM is lost - according to esteemed Tamil Scholars. மென்புலத்து வயல் உழவர் வன்புலத்துப் பகடு விட்டுக், குறுமுயலின் குழைச் சூட்டொடு நெடு வாளைப் (Vālai) பல் உவியல், பழஞ் சோற்றுப் புகவு அருந்திப் 5 புதல் தளவின் பூச் சூடி, அரில் பறையால் புள் ஓப்பி அவிழ் நெல்லின் அரியல் ஆருந்து, The farmers of the gentle fields, Releasing their oxen to graze in the rugged lands, Feasting on a variety of dishes, adorned with roasted flesh of tiny hares, And elongated scabbard fish, savoring them with yesteryear's rice. Adorned with wild jasmine plucked from the thickets, They chase away birds with intermittently beaten drums, Quenching their thirst with fermented liquor, brewed from the finest dehusked rice, மனைக் கோழிப் பைம்பயிரின்னே, கானக் கோழிக் கவர் குரலொடு 10 நீர்க்கோழிக் கூப்பெயர்க்குந்து; வேய் அன்ன மென் தோளால் மயில் அன்ன மென் சாயலார் கிளி கடியின்னே, அகல் அள்ளல் புள் இரீஇயுந்து; 15 To the soft calls of the household hen, The alluring cries of the forest fowl resound, As the marsh hen joins in, calling out. With arms as delicate as bamboo, And a gait as graceful as peacocks, The women vigilantly guard against the parrots, Causing the birds to flee in haste from the expansive marshlands. ஆங்கப் பல நல்ல புலன் அணியும் சீர் சான்ற விழுச் சிறப்பின் சிறுகண் யானைப் பெறல் அரும் தித்தன் செல்லா நல்லிசை உறந்தைக் குணாது, நெடுங்கை வேண்மான் அருங்கடிப் பிடவூர் 20 அறப் பெயர்ச் சாத்தன் கிளையேம் பெரும! Many a bountiful and flourishing land adorns this city, Radiating with unparalleled grandeur and prosperity, Ruled by Thithan, the master of small-eyed elephants, whose favor is hard to attain, Situated east of Uranthai, a land of enduring glory. In well-fortified Pidavūr, governed by the long-armed Vēnmān, We are the kinsmen of Cāthan, renowned for his virtuous fame, O Great Lord! முன் நாள் நண்பகல் சுரன் உழந்து வருந்திக், கதிர் நனி சென்ற கனையிருள் மாலைத் தன் கடைத் தோன்றி, என் உறவு இசைத்தலின், Yesterday, at the height of noon, as I traversed the arid wilderness, Burdened with sorrow, the sun's vibrant rays yielded to the enveloping darkness of the evening. தீங்குரல்………கின் அரிக்குரல் தடாரியொடு, 25 ஆங்கு நின்ற எற் கண்டு சிறிதும் நில்லான் பெரிதும் கூறான், அருங்கலம் வரவே அருளினன் வேண்டி ஐயென உரைத்தன்றி நல்கித் தன் மனைப் பொன் போல் மடந்தையைக் காட்டி, “இவனை 30 என் போல் போற்று” என்றோனே அதற்கொண்டு அவன் மறவலேனே; பிறர் உள்ளலேனே; (wow) Arriving at his doorstep, I proclaimed my presence and the bond we share, With my sweet-voiced... (lost lines)... sharp-toned thadāri drum. Upon laying eyes on me, without a moment's hesitation or superfluous words, He bestowed upon me precious jewels, an act of unmatched benevolence. With a few words of affection, he summoned his consort, radiant as gold, And implored her, "Attend to him as you would attend me." From that moment on, I shall never fail to remember him, And my thoughts shall never waver/wander to another. அகன் ஞாலம் பெரிது வெம்பினும், மிக வானுள் எரி தோன்றினும், குள மீனொடும் தாள் புகையினும், 35 பெரும் செய் நெல்லின் கொக்கு உகிர் நிமிரல் பசுங்கண் கருனைச் சூட்டொடு மாந்த விளைவு ஒன்றோ வெள்ளம் கொள்க என உள்ளதும் இல்லதும் அறியாது, ஆங்கு அமைந்தன்றால் வாழ்க அவன் தாளே. 40 Even if the vast earth is consumed by an unrelenting heat, Or if the skies are set ablaze with countless comets, Or if the celestial pond and the star Thāl are engulfed in cosmic smoke, May the people relish in the abundance of bountiful harvests, With rice grains grown in expansive fields, as long as the claws of a stork, Feasting on tender greens and succulent roasted meats, Praying for a deluge of prosperity, akin to the monsoon rains. Heedless of what the future may hold, Long may his feet be revered, for he gives without restraint!
In short, precursors of a wealthy nation:
Mountains
Water bodies
Agricultural fields
A lot of food
Judicious King, fearsome on the battle and gentle to his people.
The journey of this post:
I began this post with trying to highlight the main poems in purunānuru where vast expanses of landscapes under a King’s rule is apparent (which I hope I have done so), but as I indulge hours into understanding and translating them, I fell in love with the way the syllables of the poem melt together. I always have fun analysing these works, because my translations, initial interpretations, are sometimes funny at their rawest drafts; until I carefully stitch them together.
Final thoughts:
What an astonishing metre! I have never found structured English poems as beautiful to read, as these sound in Thamizh. How I wish I had a Tamil scholar teaching me and guiding me through this dense literature. Nevertheless, I am grateful for the resources I have referred to, in studying such ancient poems. I hope that you would enjoy the narratives expounded, as you visualise reading the verses. ^_^
In the Tamil text, I have bolded some words/phrases, but that was for my own reference, please do not mind them :D
Thank you for reading my blog, adios loves :D ^_^ 🍀 💚
Great explanation 👌. I like how thorough the analysis is. Great use of pictures too!